Artigenda
Intersekse Solidariteitsdag
Wannneer: jaarlijks, 8 november.
Samen met Intersekse Bewustwordingsdag (26 oktober) vormt Intersekse Solidariteitsdag (Engels: Intersex Solidarity Day een geheel: Intersex Day. De periode ertussen staat bekend als de Veertien Dagen van Intersekse (Fourteen Days of Intersex). Deze dag kennen we ook wel als Intersekse Dag van Herinnering (Engels: Intersex Day of Remembrance).
Herdenken of solidariteit
Op deze dag draait het ofwel om herdenken of solidariteit. Of beiden. Met de intersekse gemeenschap wereldwijd. De dag markeert de geboortedag van Herculine Adélaïde Barbin, ook wel bekend als Herculine Barbin (8 november – 13 maart 1868). In dit verband is het goed om ook de naam Abel Barbin te vermelden, want dit is de naam waaronder Barbin ook bekend is. Dat was de naam die werd toegewezen nadat een Franse rechtbank zich ermee had bemoeid. Deze bemoeienis leidde ertoe dat Barbin door het leven moest gaan als man. Een vernedering.
Geboortegeslacht
Bij geboorte werd door een arts vastgesteld dat Barbin een meisje moest zijn. Op basis van lichamelijke kenmerken die op dat moment waargenomen werden door diezelfde arts. Daarom werd dit als zodanig geregistreerd en was er tijdens de kinderjaren niets aan de hand. Er was niets aan de hand tijdens de jeugd van Barbin. De familie van Barbin woonde in het zuidwesten van Frankrijk (Saint-Jean-d’Angely). Geld voor een opleiding was er niet, dus er werd dankbaar gebruik gemaakt van een studiebeurs van een naburig klooster (het Ursulineklooster). Daar bleek wel dat Barbin “anders” was dan andere meisjes. Het lichaam was anders. Meer masculiene kenmerken, al moet je oppassen met dit soort termen. Dat geldt ook voor verwijzingen naar het geboortegeslacht.
Het leven zag er mooi uit, toen Barbin verliefd werd op Sara. Vergeet niet, voor de wet was Barbin nog steeds een jonge vrouw. Ze had haar studie afgerond en was werkzaam als assistent-lerares op een basisschool. Sara was ook assistent-lerares op diezelfde basisschool. De geruchten over het liefdesleven waren alleen niet zo erg als de lichamelijke pijnen waarmee Barbin te maken kreeg en waarvoor ze naar een dokter gestuurd werd. Die stelde vast dat er sprake was van dingen die volgens hem niet klopte. Althans, die conclusie trok hij op basis van zijn medische kennis van dat moment en was dus gebaseerd op onbegrip en deels onwetendheid. Ze besloot dat het tijd werd om raad te vragen van de kerk. Toen maakte ze een cruciale fout. Ze besloot dat het een goed idee was dat Jean-Françios-Anne Landriot (1816 – 8 juni 1874) de anonimiteit tijdens de biecht mocht doorbreken. Landriot was niet zomaar iemand, hij was de bisschop van La Rochelle. Dit leidde ertoe dat er een medisch onderzoek volgde en daarna volgde een juridische uitspraak. Vanaf dat moment was Barbin een man.
Intersekse vrouw
Barbin was geen man, maar een intersekse vrouw. Desondanks veranderde ze haar naam naar Abel en alsof het niet genoeg was, deze vernedering werd haar naam zelfs genoemd in de pers. Haar relatie kwam op haar verzoek ten einde en ze verhuisde naar Parijs, waar niemand haar kende.
Hoewel ze in het openbaar deed wat er van haar verlangd werd: ‘gedragen’ als een man, schreef ze over haarzelf als vrouw. Dat deed ze in haar memoires. Zoals je hier kunt lezen beschreef ze haarzelf als een “uitzonderlijke vrouw” in die memoires. Zodra deze memoires voltooid waren pleegde ze zelfmoord door het kolengas van haar kachel in te ademen. Haar memoires werden in 1872 gepubliceerd en in 1980 in het Engels vertaald.
Volgens de Canadese socioloog en intersekse activist Morgan Holmes weerlegde de theorie dat er sprake was van een crisis voor de “moderne ideologie.” Dat was iets wat de antropoloog Gilbert Herdt schreef over Barbin. Holmes toonde aan de hand van haar memoires aan dat zij haarzelf identificeerde als een uitzonderlijke vrouw.
Over solidariteit
De dag als vandaag is naast herdenken een moment van solidariteit. Een moment voor niet-intersekse personen om solidariteit te tonen met intersekse personen. Om te laten zien dat intersekse personen ertoe doen. Dat de dagelijkse strijd een zichtbare strijd moet zijn. Dat deze personen niet vergeten mogen worden.
Op deze dag mag je deze solidariteit tonen door je uit te spreken tegen genitale verminking. Dus gedwongen operaties. Een onderwerp dat zeer gevoelig ligt. Het is ook een dag waarop je mag ‘breken’ met het binaire systeem. Hoewel Barbin aangaf in haar memoires een uitzonderlijke vrouw te zijn, kan het voorkomen dat er intersekse personen zijn die dit niet expliciet aangeven. Het kan, het hoeft niet.
Het Engelse spreekwoord gaat zonder meer op: “you can’t judge a book by it’s cover.” Alleen dat komt wel vaak voor. Zeker bij intersekse personen. We denken ‘iets’ of ‘wat’ te zien en trekken conclusies. Daar baseren we aannames op en in hele uiterste gevallen worden beslissingen genomen. Beslissingen die grote impact kunnen hebben op de levens van personen.
Meer informatie
- Intersex Day
- About Intersex Day & Intersex Day of Remembrance
- Nederlandse Organisatie voor Seksediversiteit
- Intersekse Vlaanderen
- Amnesty: Annelies is intersekse: ‘als ik de operatie zou kunnen terugdraaien’…
- Amnesty: Its Intersex Awareness Day – here are 5 myths we need to shatter
- RTL Nieuws: Iedereen zweeg over zijn interseksualiteit…
