Artigenda
Internationale dag van solidariteit met het Palestijnse volk
Wanneer: jaarlijks, 29 november.
De Internationale dag van solidariteit met het Palestijnse volk (Engels: International Day of Solidarity with the Palestinian People) is een door de Verenigde Naties ingestelde dag om aandacht te vragen voor het Palestijnse volk. De dag bestaat sinds 2003.
Resolutie 181
De dag herdenkt Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, die aangenomen werd op 29 november 1947. Deze resolutie behandelde het Mandaatgebied Palestina. Na het aflopen van het Britse mandaat over dit gebied zou het gebied verdeeld moeten worden in een onafhankelijke Arabische staat en een onafhankelijke Joodse staat. Dat eerste is nooit gebeurd, dat tweede wel.
De resolutie is de basis voor de stichting van de staat Israël geweest op 14 mei 1948. Het was alleen nooit de basis voor de vorming van een onafhankelijke Palestijnse staat. Dit terwijl de resolutie uitging van een tweede onafhankelijke staat uiterlijk op 1 oktober 1948. Dat was ook dezelfde datum die aangehouden werd voor de stichting van de staat Israël.
De stad Jeruzalem zou onder Bijzonder Internationaal Bestuur van de VN komen te staan. Alleen in uiterste gevallen, zou er sprake zijn van een splitsing van dorpen. Twee maanden na de terugtrekking van de laatste Britse troepen zouden er vrije verkiezingen gehouden worden in zowel het Arabische- als het Joodse gedeelte van Jeruzalem/al-Quds voor zowel de Arabische- als de Joodse staat. De grenzen zouden uiterlijk tien jaar na dato van kracht zijn (dus vanaf 1 oktober 1948). Daarna zou een evaluatie plaatsvinden door de Raad van Bestuur. Via een referendum zouden de inwoners dan kenbaar mogen maken wat men zou willen aanpassen als het ging om het stadsbestuur.
Palestina werd in acht delen verdeeld, waarbij er een Arabische staat ontstond (drie gedeelten) en een Joodse staat ontstond (drie gedeelten). Het zevende deel, de stad Jaffa, werd een enclave in Joods gebied voor het Arabische deel van de bevolking. Deze verdeling werd vooral verwelkomd door de Jewish Agency for Palestine, een zionistische organisatie die ook wel bekend is als de Palestine Zionist Executive. Deze organisatie regelde de immigratie van Joden naar het gebied. Dat deed men eigenlijk al sinds de oprichting op 11 augustus 1929, tijdens het zestiende Zionistische Wereldcongres in Zürich. Vandaag de dag bestaat de organisatie nog steeds. Men beschouwde zich destijds als de vertegenwoordiger van de Joodse bevolking in het gebied. In 1922 erkenden de Britten de organisatie al als vertegenwoordiger. Daarmee was overigens niet gezegd dat men iedereen vertegenwoordigde. Het duurde tot aan eind jaren twintig voordat men iedereen vertegenwoordigde (zionisten en niet-zionisten).
Handvest van de Verenigde Naties
Aan de andere kant stonden de Arabische leiders. Zij wezen op het Handvest van de Verenigde Naties. Hierin was nu eenmaal een deel opgenomen over zelfbeschikkingsrecht. Dat werd dankzij dit alles geschonden. Er dreigde een opsplitsing van het land waar zij al eeuwen woonden. Bovendien zou dit ertoe leiden dat zij in sommige delen zouden behoren tot een minderheid. Ook verloren ze daarmee hun hoofdstad, Jeruzalem. De havenstad Haifa zou weggeven worden aan Israël, wat zeer grote economische gevolgen had. Hier bevonden zich olieraffinaderijen en een belangrijke oliepijpleiding naar Irak. Weliswaar kreeg men de beschikking over een andere havenstad, Jaffa, alleen die was van veel mindere economische waarde. Wat men verder aanvoerde als onrechtvaardig op economisch gebied: de toegang tot de Rode Zee ging voorgoed verloren.
Arabisch-Israëlische Oorlog
Al voordat dit alles in zou gaan, waren de spanningen opgelopen. Het was de bedoeling dat 1 oktober zaken in gang gezet zouden worden. Alleen geweldsuitbarstingen zorgden voor escalaties over en weer. Dit werd voornamelijk veroorzaakt door gebied dat al geclaimd werd door zionistische-joden. Niets stond eigenlijk meer een oorlog in de weg. Op 15 mei 1948 kwam het tot de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948. De staat Israël hield zich niet aan de afspraken op basis van Resolutie 181 en nam vijftig procent meer gebied in, samen met West-Jeruzalem. Egypte bezette de Gazastrook en Jordanië de Westbank en Oost-Jeruzalem.
Het stichten van een eigen staat voor het Arabische deel van de bevolking was daarmee onmogelijk geworden. Deze periode staat bekend als de Nakba (de Ramp). In een poging om het bezette gebied weer in te nemen boekte de Israëlische troepen zoveel winst, dat via Operation Dani (vanaf 8 juli 1948), onder leiding van Yigal Allon en diens plaatsvervanger Yitzhak Rabin (de latere premier van Israël), Operation Dekel en Operation Kedem uiteindelijk een hele reeks Arabische dorpen veroverd werd. Soms met gruwelijke afloop. Eigenlijk mag je spreken van een complete ontvolking van gebieden, zoals in de plaatsen Lydda en Ramleh. De strategie was telkens hetzelfde: het aanrichten van een bloedbad en het verdrijven van inwoners, het vernietigen van huizen. Afgezien van de Westbank en de Gazastrook kreeg Israël via dit offensief uiteindelijk 78% van het gebied van Palestina in handen. Egypte en Jordanië behielden de Westbank en de Gazastrook (inclusief Oost-Jeruzalem). De resolutie van 1947 bleek van weinig waarde te zijn, want Israël had zich hier niet aan gehouden. Daarnaast namen Egypte en Jordanië tijdens de periode na de oorlog gebieden die toebehoorden aan de Palestijnen in. Het zou uiteindelijk nooit leiden tot een volwaardige Palestijnse staat.
In plaats van deze dag
In plaats van deze dag de International Dag of Solidarity with the Palestine People te noemen, had men de dag wellicht beter anders kunnen noemen. Een dag die meer recht doet aan dat wat er gebeurde. Een markering van de nooit nagekomen Resolutie 181. In ieder geval niet voor de Palestijnen. Voor de Joodse staat was het een welkom geschenk. Dat het een internationale dag is die door de VN is ingesteld helpt de zaak voor de Palestijnen in dit geval erg weinig. Het zet de zaak wellicht weer een beetje op de agenda. Het laat de onrechtvaardigheid en onredelijkheid zien. De belangrijkste vraag blijft alleen onbeantwoord sinds 1947: waarom is de resolutie nooit nageleefd?
Meer informatie
Meer informatie over deze dag is te vinden via de website van de Verenigde Naties over dit onderwerp.
