Artigenda
Internationale Dag van het Toerisme
Wanneer: jaarlijks, 27 september.
Ieder jaar op 27 september is het de Internationale Dag van het toerisme of de Wereld Toerismedag (Engels: World Tourism Day). Een dag die in het leven is geroepen door de Wereldorganisatie voor Toerisme (World Tourism Organization) en daarna officieel gemaakt is door de Verenigde Naties (VN).
Wat is de World Tourism Organization?
Officieel is het de United Nations Tourism Organization. Vandaar de afkorting UNWTO. Deze organisatie, waarvan het hoofdkantoor gevestigd is in Madrid (Spanje), houdt zich (verrassing) bezig met toerisme, wereldwijd. De organisatie vertegenwoordigd hierbij zowel landen als organisaties, instellingen en bedrijven.
Omdat er een gelijknamige organisatie met een soortgelijke afkorting bestaat is het goed dat je deze organisatie afkort met UNWTO. Doe je dit niet, dan is er sprake van een geheel andere organisatie. De WTO is namelijk de in 1995 opgerichte World Trade Organization. Dit is een heel andere organisatie en heeft niets te maken met de Verenigde Naties of met toerisme.
Waarom deze dag?
Het is een goede vraag om te stellen. Waarom zou er zoiets zijn als een dag voor toerisme? Zijn er geen belangrijke zaken waarmee de wereld zich bezig zou moeten houden? Denk aan klimaatverandering, hongersnood, oorlog of armoedebestrijding?
Het antwoord is gegeven in het vorige gedeelte. Juist vanwege dat gedeelte is een dag als vandaag hard nodig. Het dwingt ons om goed na te denken over toerisme en misschien niet op de manier waarop we dit vroeger deden. Neem nu het vliegen naar bestemmingen in Europa, terwijl er ook alternatieven zijn. Denk aan de reis met de trein. Alleen kan dat nog wel? Als het nog wel mogelijk is, hoe lang is dat dan nog mogelijk?
Landen bezoeken waar de democratie onder druk staat of waar je als toerist niet de “fijne” dingen ziet, zoals armoede en hongersnood, is dat iets wat je zou moeten doen? Of wat te denken van de gebieden die helemaal niet meer te bezoeken zijn als gevolg van klimaatverandering of in de toekomst niet meer te bezoeken zijn. Andere gebieden zijn door conflicten of oorlogen niet meer toegankelijk.
Keuzevrijheid
Kortom, dit zijn zaken die een rol spelen wanneer het om toerisme gaat en waarover we misschien niet altijd nadenken. Bovendien, wij hebben de vrijheid en de keuze om na te denken over hoe we dit invullen. Anderen hebben dit niet. Daarnaast zijn bepaalde bestemmingen niet vrij toegankelijk voor mensen met een beperking of mensen die minder te besteden hebben.
Wat dacht je van landen waarvan de regering liever bepaalde mensen niet wil ontvangen? Denk aan personen die behoren tot de LHBTI+ gemeenschap bijvoorbeeld. Wanneer je als twee personen van hetzelfde geslacht een kamer wilt delen, omdat je een relatie met elkaar hebt, is dat soms al niet eens mogelijk. Wat te denken van de afschuwelijke uitsluitingen van sanitaire voorzieningen in sommige Amerikaanse staten voor transgender personen? Die regels zijn er niet alleen voor de inwoners van die staten. Die gelden dus ook voor toeristen.
Er was een tijd dat we ineens te maken kregen met een korte periode waarin toerisme ineens niet meer leek te bestaan. Van het ene op andere moment. Dan te bedenken dat het toerisme wereldwijd een lange historie kent. De COVID-19 pandemie zorgde ervoor dat dit “ineens” niet meer mogelijk werd. We werden allemaal gedwongen om na te denken over wat gewoon was en ineens niet meer zo gewoon leek. Daarmee kregen we te maken met een situatie die voor anderen dagelijks eigenlijk weer hoort bij hun leven.
Toerisme is nog steeds niet een van de meest “groene” sectoren. Met name de luchtvaartsector loopt mijlenver achter. Er wordt heel veel beloofd. Voorlopig blijft het bij beloften. Dit leidt tot maatschappelijke onrust. Een dag als vandaag zorgt ervoor dat we ook hierover kunnen praten. Wat doet de luchtvaartsector om dit te veranderen en wanneer gaat dit gebeuren? Datzelfde geldt voor bijvoorbeeld de cruiseschepen of de ondernemingen die busreizen aanbieden. Kortom, er valt nog veel te “vergroenen.” Ook daarop wijst de VN, via de speciale website over dit onderwerp.
Daarnaast moet het natuurlijk niet zo zijn dat de “honger” naar speciale bestemmingen ervoor zorgt dat inheemse bevolkingsgroepen het steeds moeilijker krijgen. Dat is ook iets waarvoor gewaarschuwd wordt. Die ene speciale bestemming kan wel eens het leefgebied zijn van een bepaalde bevolkingsgroep. Zitten zij te wachten op groepen mensen? Op contact met anderen, hoe goed bedoeld dit ook is?
Veel om over na te denken
Er is veel om over na te denken op deze dag. Meer dan dat je aanvankelijk zou denken bij het horen van de naam Internationale Dag van het toerisme.
